Categories
Dhammapada

DhammapadaDhp 15 Sukha Vagga
Happiness (197-208)

Susukhaṃ vata jīvāma,
verinesu averino;
Verinesu manussesu,
viharāma averino.

197. Ah, so happily we live, without hate among those with hate. Among people who hate, we live without hate.

ඇත්තෙන්ම අපි නම් ජීවත් වෙන්නෙ හරිම සැපෙන්. එකිනෙකාට වෛර කරගන්න මේ ලෝකයේ අපි නම් කිසි වෛරයක් නැතුව ඉන්නවා. වෛර කරගන්න මිනිස්සු අතරේ, කිසිම වෛරයකින් තොරවයි අපි ජීවත් වෙන්නෙ.

Susukhaṃ vata jīvāma,
Āturesu anāturā;
Āturesu manussesu,
viharāma anāturā.

198. Ah, so happily we live, without affliction among those afflicted by defilements. Among afflicted people, we live without affliction.

ඇත්තෙන්ම අපි නම් ජීවත්වෙන්නෙ හරිම සැපෙන්. කෙලෙස් නිසා රෝගාතුර වෙච්ච ලෝකයේ අපි කෙලෙස් රහිතව, ලෙඩ නොවී ඉන්නවා. කෙලෙස් වලින් ලෙඩවෙච්ච මිනිසුන් අතරේ කෙලෙස් රහිතව, ලෙඩ නොවී අපි තමයි ඉන්නෙ.

Susukhaṃ vata jīvāma,
ussukesu anussukā;
Ussukesu manussesu,
viharāma anussukā.

199. Ah, so happily we live, without agitation among those agitated by the pursuit of sense pleasures. Among people who are agitated, we live without agitation.

ඇත්තෙන්ම අපි නම් ජීවත් වෙන්නෙ හරිම සැපෙන්. කම් සැප සොයමින් ඇවිස්සිලා ඉන්න ලෝකයේ, කම්සැප අත්හැරපු අපි කිසි ඇවිස්සීමක් නැතුව ඉන්නවා. කම් සැප හොයන්ට ඇවිස්සුන මිනිස්සු අතර, කම්සැප අත්හැරපු අපි කිසි ඇවිස්සීමක් නැතුවයි ජීවත් වෙන්නේ.

Susukhaṃ vata jīvāma,
yesaṃ no natthi kiñcanaṃ;
Pītibhakkhā bhavissāma,
devā ābhassarā yathā.

200. Ah, so happily we live, we who have no defilements. We shall feast on joy, as do the gods in the Ābhassara brahma world.

ඇත්තෙන්ම අපි නම් ජීවත් වෙන්නෙ හරිම සැපෙන්. අපි තුළ දුක හැදෙන කෙලෙස් මොකවත් නෑ. ආභස්සර ලෝකයේ දෙවියන් වගේ, අපටත් ප්‍රීතිය ම වළඳලා ඉන්ට පුළුවනි.

Jayaṃ veraṃ pasavati,
dukkhaṃ seti parājito;
Upasanto sukhaṃ seti,
hitvā jayaparājayaṃ.

201. Victory gives rise to hate; the defeated dwell in pain. Giving up both victory and defeat, the sage dwells happily.

තරඟ කරන්ට ගිහින් ජයගත්තොත් වෛරය තමයි ඇතිවෙන්නෙ. පැරදිච්ච කෙනා දුකින් ඉන්නවා. නමුත් ඔය ජය පරාජ දෙක ම අත්හැරපු මුනිවරයා තමයි සැපසේ ඉන්නෙ.

Natthi rāgasamo aggi,
Natthi dosasamo kali;
Natthi khandhasamā dukkhā,
Natthi santiparaṃ sukhaṃ.

202. There is no fire like lust, no crime like hate, no suffering like the five groups of clinging, and no happiness higher than Nibbāna.

රාගයට සමාන කරන්ට පුළුවන් වෙන ගින්නක් නෑ. ද්වේෂයට සමාන කරන්ට පුළුවන් වෙන අපරාධෙකුත් නෑ. පංචුපාදානස්කන්ධයට සමාන කරන්ට පුළුවන් වෙන දුකකුත් නෑ. ඒ අමා නිවනට වැඩියෙන් කියන්ට පුළුවන් වෙන සැපයකුත් නෑ.

Jighac­chā­paramā rogā,
saṅkhāraparamā dukhā;
Etaṃ ñatvā yathābhūtaṃ,
nibbānaṃ paramaṃ sukhaṃ.

203. Hunger is the worst illness; conditioned things the worst suffering. For one who knows this as it really is, Nibbāna is the foremost happiness.

මේ බඩගින්න තමයි ලොකුම රෝගය. මේ හේතු ප්‍රත්‍යයන්ගෙන් හටගත්තු දේ තමයි ලොකුම දුක. ඔය යථාර්ථය අවබෝධ කරගත්තොත් ඒ අමා නිවන තමයි උතුම්ම සැපය.

Ārogyaparamā lābhā,
San­tuṭ­ṭhi­paramaṃ dhanaṃ;
Vissāsaparamā ñāti,
Nibbānaṃ paramaṃ sukhaṃ.

204. Good health is the most precious gain; and happiness born from realisation of the truth is the greatest wealth. Trust is the greatest relative; Nibbāna the highest happiness.

නිරෝගීකම තමයි උතුම් ම ලාභය. ජීවිතාවබෝධය තුළින් ලබන සතුට තමයි උතුම් ම ධනය. විශ්වාසවන්තකම තමයි උතුම් ම ඤාතියා. උතුම් ම සැපය තමයි ඒ අමා නිවන.

Pavivekarasaṃ pitvā,
rasaṃ upasamassa ca;
Niddaro hoti nippāpo,
dhamma­pīti­rasaṃ pivaṃ.

205. By tasting the flavour of solitude and drinking the flavour of the excellent peace, Nibbāna, the monk becomes free of distress and evil.

හුදෙකලා ජීවිතයේ ඇති රසයත්, කෙලෙස් සංසිඳීමෙන් ලැබෙන ඒ අමා නිවන් රසයත් පානය කළ භික්ෂුව පීඩා විඳින කෙනෙක් නෙවෙයි. පව් ඇති කෙනෙක් ද නොවෙයි.

Sāhu ­dassa­na­mariyā­naṃ,
sannivāso sadā sukho;
Adassanena bālānaṃ,
niccameva sukhī siyā.

206. It is good to see the noble ones; their company is always a delight. Free from the sight of fools, beings will always be happy.

ආර්යයන් වහන්සේලාව දැකීම කොයිතරම් හොඳද. උන්වහන්සේලා සමග ජීවත්වෙන්ට ලැබුණොත් හැමදාම සැපයි. අසත්පුරුෂ බාල ජනයන්ව දකින්ට නොලැබීමෙන් පවා, සත්වයාට නිතරම සැප ලබා දෙනවා.

Bāla­saṅga­ta­cārī hi,
dīghamaddhāna socati;
Dukkho bālehi saṃvāso,
amitteneva sabbadā;
Dhīro ca sukhasaṃvāso,
ñātīnaṃva samāgamo.

207. One who keeps company with fools will be sad for a long, long time. Living with fools is painful, as is living with enemies. Living with the wise is delightful, like relatives gathered together.

අසත්පුරුෂ බාල ජනයන් එක්ක එකට ජීවත්වෙන්ට ගියොත් බොහෝ කලක් ශෝක කරන්ට වෙනවා. ඔය අඥානයින් සමග වාසය කරන්ට ලැබීම නම් දුකක් ම තමයි. හැම තිස්සේම හතුරෝ එක්ක ඉන්නවා වගේ. නමුත් ප්‍රඥාවන්ත කෙනා සමඟ ඇසුරු කිරීම හරි සැපයි. නෑදෑයොත් එක්ක එකට ඉන්නවා වගේ.

Tasmā hi—
Dhīrañca paññañca bahussutañca,
Dhorayhasīlaṃ vatavan­ta­mariyaṃ;
Taṃ tādisaṃ sappurisaṃ sumedhaṃ,
Bhajetha ­nak­khat­ta­pathaṃva candimā.

208. Therefore, follow the noble ones, who are energetic, wise, knowledgeable, committed to virtue, and dutiful. One should follow such a grateful person who is truly wise, as the moon always dwells in the sky.

අන්න ඒ නිසා ප්‍රඥාවන්ත, ජීවිත අවබෝධය ලබාගත්, සද්ධර්මය හොඳින් ප්‍රගුණ කරගත්, වීරියවන්ත, සිල්වත්, වත්පිළිවෙත් දන්නා ආර්යන් වහන්සේලා ඉන්නවා. එවැනි සුන්දර ප්‍රඥා ඇති සත්පුරුෂයෙක්වයි ඇසුරු කරන්ට ඕනෙ. අහස ඇසුරු කරන පුන් සඳ වගේ.

Sādhu! Sādhu! Sādhu!

Three Bar Menu Button

Dhammapada 15 Sukha Vagga: Happiness (197-208)

Explore other suttas with this topic:

Listen:

Have a question?

Do you have a question about what you have read?