Ayoge yuñjamattānaṃ,
yogasmiñca ayojayaṃ;
Atthaṃ hitvā piyaggāhī,
pihetattānuyoginaṃ.
209. Some people practice what they should not; they do not practice the greatest thing, the Dhamma. Clinging to what is dear, they abandon what is beneficial, but later they envy those who have succeeded in Dhamma practice.
අනුගමනය නොකළ යුතු වැරදි දේ තමයි සමහරු අනුගමනය කරන්නේ. අනුගමනය කළ යුතු සතිපට්ඨානය පුරුදු කිරීම් ආදී දේ අනුගමනය කරන්නෙ නෑ. ආශා කරන දේ පස්සෙ දුව දුව යහපත අත්හරිනවා. නමුත් යහපත් දේ අනුගමනය කරලා සැප ලබාගත්තු අය දැක්කට පස්සේ, ඒ සැප ලබා ගන්ට ඔවුනුත් කැමති වෙනවා.
Mā piyehi samāgañchi,
appiyehi kudācanaṃ;
Piyānaṃ adassanaṃ dukkhaṃ,
appiyānañca dassanaṃ.
210. Do not get too attached, even to your loved ones. Have no fellowship with disagreeable people. Not seeing your loved ones is suffering; seeing the disagreeable is also suffering.
තමන් කැමති උදවිය සමග පමණ ඉක්මවා හිත මිත්‍රකම් ඇතිකරගන්ට එපා! අප්‍රිය පුද්ගලයන් හා හිතමිතුරුකම් කොහෙත්ම ඕනෙ නෑ. ප්‍රියයන්ට ඇළුණොත්, ඔවුන් දකින්ට නොලැබීමෙන් දුක් ඇතිවෙනවා. අප්‍රිය පුද්ගලයන් දකින්ට ලැබීමෙනුත් දුක් ඇතිවෙනවා.
Tasmā piyaṃ na kayirātha,
piyāpāyo hi pāpako;
Ganthā tesaṃ na vijjanti,
yesaṃ natthi piyāppiyaṃ.
211. Therefore, hold nothing dear, for separation from all that is dear is painful. There are no bonds for those who have nothing agreeable or disagreeable.
ඒ නිසා කිසිදෙයක් කෙරෙහි ඇල්මක් ඇතිකරගන්ට එපා! ඒක එහෙම තමයි. ප්‍රියයන්ගෙන් වෙන්වෙන්ට සිදුවුණොත් ඒක ඔහුට දුකක් වෙනවා. නමුත් යමෙකුට ඔය ප්‍රිය-අප්‍රිය දේවල් මොකවත් නැත්නම් ඔවුන් තුළ කෙලෙස් ගැට නෑ.
Piyato jāyatī soko,
piyato jāyatī bhayaṃ;
Piyato vippamuttassa,
natthi soko kuto bhayaṃ.
212. Longing gives rise to sorrow; longing gives rise to fear. For someone released from longing, there is no sorrow; so, from what would fear arise?
ප්‍රිය දේ තුළින් ශෝකය උපදිනවා. ප්‍රිය දේ තුළින්මයි බිය උපදින්නෙත්. ප්‍රිය දේවල්වලින් නිදහස් වුණ කෙනාට ශෝකයක් නෑ. භයක් කොයින්ද?
Pemato jāyatī soko,
pemato jāyatī bhayaṃ;
Pemato vippamuttassa,
natthi soko kuto bhayaṃ.
213. Affection gives rise to sorrow; affection gives rise to fear. For someone released from affection, there is no sorrow; so, from what would fear arise?
ආදරය කරන දෙයින්මයි ශෝකය උපදින්නෙ. ආදරය කරන දෙයින්මයි බිය උපදින්නෙත්. ආදරයෙන් නිදහස් වුණ කෙනාට ශෝකයක් නෑ. භයක් කොයින්ද?
Ratiyā jāyatī soko,
ratiyā jāyatī bhayaṃ;
Ratiyā vippamuttassa,
natthi soko kuto bhayaṃ.
214. Desire gives rise to sorrow; desire gives rise to fear. For someone released from desire, there is no sorrow; so, from what would fear arise?
ඇල්ම නිසා ශෝකය උපදිනවා. ඇල්ම නිසා ම යි භය උපදින්නෙත්. ඇල්මෙන් නිදහස් වුණ කෙනාට ශෝකයක් නෑ. භයක් කොයින්ද?
Kāmato jāyatī soko,
kāmato jāyatī bhayaṃ;
Kāmato vippamuttassa,
natthi soko kuto bhayaṃ.
215. Sense desire gives rise to sorrow; sense desire gives rise to fear. For someone released from sense desire, there is no sorrow; so, from what would fear arise?
කාමයෙන් ශෝකය ඇතිවෙනවා. කාමයෙන් ම යි බිය ඇතිවෙන්නෙ. කාමයෙන් නිදහස් වුණ කෙනෙකුට ශෝකයක් නෑ. භයක් කොයින්ද?
Taṇhāya jāyatī soko,
taṇhāya jāyatī bhayaṃ;
Taṇhāya vippamuttassa,
natthi soko kuto bhayaṃ.
216. Craving gives rise to sorrow; craving gives rise to fear. For someone released from craving, there is no sorrow; so, from what would fear arise?
තණ්හාවෙන් තමයි ශෝකය හටගන්නෙ. භය හටගන්නෙත් තණ්හාවෙන් තමයි. තණ්හාවෙන් නිදහස් වුණ කෙනෙකුට ශෝකයක් නෑ. භයක් කොයින්ද?
Sīladassanasampannaṃ,
dhammaṭṭhaṃ saccavedinaṃ;
Attano kamma kubbānaṃ,
taṃ jano kurute piyaṃ.
217. If someone is virtuous, has insight into the Four Noble Truths, is established in the Dhamma, is truthful, and is endowed with righteous living—people hold that person dear.
යමෙක් සිල්වත් නම්, සම්මා දිට්ඨියෙන් යුක්ත නම්, ධර්මය තුළ පිහිටලා ඉන්නවා නම්, චතුරාර්ය සත්‍යය පිළිබඳ දන්නවා නම්, ඒ යහපත් දිවි පැවැත්මෙන් යුක්ත කෙනාට සාමාන්‍ය ජනතාව හරි කැමතියි.
Chandajāto anakkhāte,
Manasā ca phuṭo siyā;
Kāmesu ca appaṭibaddhacitto,
Uddhaṃsototi vuccati.
218. The person who aspires to Nibbāna, though he does not reveal his goal to anyone, experiences Nibbāna in his mind. He is not bound by sense pleasures. Such a person is called “one bound up stream.”
නිවන කෙරෙහි ආශාව ඇති කරගත් කෙනා, එය කාටවත් නොකිව්වත්, ඒ නිවන සිතින් ස්පර්ශ කරනවා නම්, ඔහුගේ සිත කාමයන්ට ඇලෙන්නෙ නෑ. අන්න ඒ තැනැත්තාටයි ‘උඩුගං බලා යන කෙනා’ කියන්නේ.
Cirappavāsiṃ purisaṃ,
dūrato sotthimāgataṃ;
Ñātimittā suhajjā ca,
abhinandanti āgataṃ.
Tatheva katapuññampi,
asmā lokā paraṃ gataṃ;
Puññāni paṭigaṇhanti,
piyaṃ ñātīva āgataṃ.
219-220. Relatives, friends, and companions welcome a long-absent person returning from abroad. Like wise in passing from this world to the next, the merit one has collected welcomes him.
බොහෝ කලක් පිටරටක හිටපු කෙනෙක් දුරුකතර ගෙවාගෙන සුව සේ එනවිට, ඔහුගේ නෑදෑයන්, හිත මිතුරන් කවුරුත් ඔහුගේ පැමිණීම සාදරයෙන් පිළිගන්නවා. පින් කරගත්තහමත් එහෙම තමයි. මෙලොව අත්හැරලා පරලොව යනකොට, තමන් කරපු පින විසින් තමාව පිළිගන්නෙ දුරු රටක ඉඳන් එන ප්‍රියාදර කෙනෙක්ව ඤාතීන් විසින් පිළිගන්නවා වගේ.
Sādhu! Sādhu! Sādhu!
